مانیتورینگ عصب حنجره‌ای راجعه (IONM) در جراحی‌های تیروئید و پاراتیروئید می‌تواند به کاهش آسیب عصبی، شناسایی سریع مشکلات و پیش‌بینی بهتر عملکرد عصب کمک کند.

این موضوع مورد بحث و چالش است. اگرچه به طور عمومی اجباری نشده است، اما مورد پذیرش و استفاده فزاینده‌ جراحان در سراسر جهان قرار گرفته است.

شواهد پشتیبانی کننده از مانیتورینگ عصب حنجره ای راجعه:

کاهش خطر آسیب عصبی: یک متاآنالیز توسط پاسترناک و همکاران (2017) نشان داد که مانیتورینگ عصب حین عمل (IONM) در مقایسه با تصویربرداری به تنهایی، با کاهش قابل توجه خطر فلج موقت تارهای صوتی همراه است.

شناسایی آسیب عصب: IONM می‌تواند به شناسایی آسیب عصب در حین عمل جراحی کمک کند و به جراح اجازه دهد تا اقدامات اصلاحی را انجام دهد. به عنوان مثال، اگر مانیتوریست هشدار دهد، جراح می‌تواند هرگونه کشش یا فشار روی عصب را آزاد کند.

پیش‌بینی عملکرد عصب پس از عمل: IONM می‌تواند به پیش‌آگهی عملکرد عصب پس از عمل کمک کند. ثبت یک موج مناسب در پایان عمل جراحی با خطر کمتر فلج تارهای صوتی پس از عمل همراه است.

آموزش و کسب تجربه: IONM می‌تواند ابزاری ارزشمند برای آموزش جراحان در جراحی تیروئید و پاراتیروئید باشد. این دستگاه بازخورد لحظه ای از عملکرد عصب ارائه می‌دهد و به جراحان کمک می‌کند تا مهارت‌های خود را توسعه داده و از آسیب عصبی جلوگیری کنند.

ملاحظات قانونی: در بسیاری از کشورها، شکایت از پزشکان فضا را به سمت استفاده از IONM برای محافظت از این اعصاب آسیب‌پذیر سوق داده می‌شود.

استدلال‌هایی علیه اجباری شدن مونیتورینگ عصب حنجره ای راجعه:

فقدان اثبات قطعی سودمندی: برخی مطالعات، فایده قابل توجهی از IONM را در مقایسه با تصویربرداری صرف، به ویژه در دستان جراحان باتجربه، نشان نداده‌اند.

هزینه: IONM به هزینه جراحی می‌افزاید.

نتایج منفی کاذب: نتایج IONM قطعی نیست و می‌تواند نتایج منفی کاذب داشته باشد و منجر به احساس امنیت کاذب شود.

مسائل فنی: IONM به تجهیزات و تخصص تخصصی نیاز دارد که ممکن است در همه محیط‌ها در دسترس نباشد.

مونیتورینگ در برابر همه آسیب‌ها محافظت نمی‌کند: عصب حتی با استفاده صحیح از پروب می‌تواند آسیب ببیند.

توصیه‌ها و دستورالعمل‌های فعلی:

آکادمی گوش و حلق و بینی آمریکا - جراحی سر و گردن (AAO-HNS): به جراحان توصیه می‌کند که استفاده از IONM را در جراحی تیروئید و پاراتیروئید در نظر بگیرند، اما آن را اجباری نمی‌کند.

انجمن تیروئید آمریکا (ATA): توصیه می‌کند که جراحانی که جراحی تیروئید انجام می‌دهند باید با تکنیک‌های IONM آشنا باشند و استفاده از آن را در موارد مناسب در نظر بگیرند.

انجمن تیروئید اروپا (ETA): توصیه می‌کند که IONM در تمام جراحی‌های تیروئید، به ویژه در موارد پرخطر (مانند جراحی‌های مجدد، تومورهای بزرگ، بیماری گریوز) در نظر گرفته شود.

موقعیت‌هایی که پایش عصب حنجره ای راجعه مفید است:

جراحی مجدد تیروئید: بافت اسکار و آناتومی تغییر یافته، شناسایی عصب را دشوارتر می‌کند.

تومورهای بزرگ تیروئید: این تومورها می‌توانند آناتومی طبیعی را مختل کرده و شناسایی عصب را چالش برانگیزتر کنند.

جراحی سرطان تیروئید: ممکن است برداشتن تهاجمی تومور ضروری باشد که خطر آسیب عصبی را افزایش می‌دهد.

جراحی پاراتیروئید: IONM می‌تواند به شناسایی عصب حنجره ای راجعه و تمایز آن از بافت پاراتیروئید کمک کند.

وقتی جراح تازه‌کار است: تا زمانی که ابزار و تخصص لازم برای کار بدون این روش را نداشته باشد.

نتیجه‌گیری:

در حالی که شواهد رو به رشدی برای حمایت از استفاده از مانیتورینگ عصب حنجره ای راجعه در جراحی‌های تیروئید و پاراتیروئید وجود دارد، اما هنوز به طور فراگیر اجباری نشده است. تصمیم به استفاده از IONM باید به صورت موردی و با در نظر گرفتن تجربه جراح، پیچیدگی جراحی و عوامل خطر بیمار گرفته شود.